14 صفحه فارسی
در قالب word
اثرات تنش شوری بر روی اسید آمینه، اسید آلی و ترکیب کربوهیدرات ریشه ها، باکتروئید ها و سیتوزول یونجه (Medicago sativa L.)
چکیده:
اسید آلی محلول اتانول، کربوهیدرات و ترکیبات اسید آمینه ریشه ها و گره های (سیتوزول و باکتروئید) یونجه (Medicago sativa) توسط کروماتوگرافی گاز مایع و کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا شناسایی شده است. در میان اسیدهای آلی سیترات ترکیب غالب در ریشه ها و سیتوزول همراه با وجود مولانت در غلظت بالا در باکتروئید بود. این دو اسیدهای آلی همراه با مالات و سوکسینات برای بیش از 85 درصد مخزن اسید آلی در گره ها و برای 97 درصد در ریشه ها اختصاص یافتند. کربوهیدرات های اصلی در ریشه ها، سیتوزول گره و باکتروئیدها (ترتیب نزولی غلظت) بودند: ساکارز، پینیتول، گلوکز و اونونیتول. مالتوز و ترهالوز به نطر می رسد در غلظت های بسیار کمی موجود باشند. آسپاراژین، گلوتامات، آلاتین، y-aminobutyrate و پرولین اسید آمینه های اصلی در سیتوزول و باکتروئیدها بودند. علاوه بر این محلول ها، سرین و گلوتامین در ریشه ها به خوبی حضور داشتند و نشان داده شد. هنگامی که گیاهان یونجه به مدت 2 هفته در معرض تنش کلرید سدیم قرار گرفتند، تمامی غلظت اسید آلی در گره ها و ریشه ها تا بیش از 40 درصد افت کردند، در حالی که غلظت لاکتات به ترتیب در سیتوزول، ریشه ها و باکتروئیدها تا 11، 27 و 94 درصد افزایش داشتند. در باکتروئیدها، لاکتات به فراوان ترین اسید آمینه آلی تبدیل شد و ممکن است تا حدی به تنظیم اسمزی کمک کند. از طرف دیگر، تنش شوری باعث القای افزایش زیادی در اسید آمینه و مخزن های کربوهیدرات شد. در درون اسید آمینه ها پرولین بیشترین افزایش را نشان داد به ترتیب 3/11، 8/12 و 8 برابر در ریشه ها ، سیتوزول و باکتروئیدها. تجمع آن مکانیسم تنظیم اسمزی را نه تنها در ریشه ها بلکه در بافت گره منعکس می کند. به موازات آن، غلظت آسپاراژین تا حد زیادی افزایش یافت؛ این آمید املاح نیتروژن اصلی را باقی گذاشت و در باکتروئیدها نقش مهمی در تنظیم اسمزی ایفا کرده است. در مقابل، تیمار نمک اثر خیلی محدودی بر روی غلظت سایر اسید آمینه ها داشت. در میان کربوهیدرات ها، غلظت پینیتول به طور قابل توجهی به ویژه در سیتوزول و باکتروئیدها ( به ترتیب 4/5 و 4/3 برابر ) افزایش یافته بود، که این سیکلیتول برای بیش از 35 درصد از کل مخزن کربوهیدرات اختصاص یافته است. پینیتول ممکن است به مقاومت در برابر تنش شوری کمک کند. با این حال، غلظت ترهالوز هم در گره ها و هم در ریشه ها در سطح پایینی باقی می مانند و نقش آن در تنظیم اسمزی در یونجه به نظر بعید است.
9 صفحه Word
بیان OsMYB55 در ذرت، ژن های پاسخگو به تنش را فعال می کند و گرما و مقاومت به خشکی را افزایش می دهد
چکیده:
پیشینه: مکانیسم پاسخ گیاه به گرما و تنش های خشکی در استراتژی هایی برای تولید ژنوتیپ های مقاوم در برابر تنش اما با موفقیت محدود در نظر گرفته شده اند. در اینجا ما رونویسی را آنالیز کردیم و مقاومت به تنش گرما و خشکی گیاهان ذرت بیش بیان کننده ژن OsMYB55 بهبود یافت.
نتایج: بیان بیشینه ی OsMYB55 در گندم اثرات منفی درجه حرارت بالا و خشکی را در نتیجه بهبود رشد گیاه و عملکرد تحت این شرایط کاهش می دهد. این توسط زیست توده گیاه بالاتر مشخص شد و کاهش آسیب برگ توسط لاین های ترانس ژن/ تراریخت در مقایسه با گونه وحشی زمانی که گیاهان در معرض تنش های فردی یا ترکیبی و در طول یا پس از برگشت /بازیابی دوره تنش بودند ارائه شد. آنالیز ترانسکریپتومیک سراسری با استفاده از توالی RNA نشان داد که چندین ژن القا شده توسط تنش گرمایی در گیاهان از گونه وحشی اساسا در گندم تراریخته OsMYB55 منظم تر هستند. علاوه بر این، تعداد قابل توجهی از ژن ها در گندم تراریخته OsMYB55 تحت کنترل تنظیم شده اند و یا تیمار گرمایی با پاسخ به تنش های غیرزنده از جمله درجه حرارت بالا، کم آبی و تنش اکسیداتیو مرتبط بوده اند. در حالت دوم یک نتیجه ی مشترک و اصلی که با شرایط گرما و خشکی تحمیل شده است، نشان می دهد که این بیان ژن تغییر کرده ممکن است با مقاومت تنش اصلاح شده / بهبود یافته در این لاین های تراریخته مرتبط باشند. تفسیر کاربردی و آنالیز غنی سازی رونوشت نیز ارتباط فرایندهای بیولوژیکی خاص برای واکنش های تنشی را تعیین می دهد.
نتیجه گیری: نتایج ما نشان می دهد که بیان OsMYB55 می تواند مقاومت به تنش گرما و خشکی در گیاهان ذرت را بهبود بخشد و اصلاح کند. ارتقای بیان ژن های همراه با تنش ممکن است در مقاومت تنش OsMYB55 واسطه ای درگیر شود. پیامدهای احتمالی برای اصلاح مقاومت به تنش گرما و خشکی ذرت تراریخته OsMYB55 بحث شده است.